Historia akumulatorów

Reakcje chemiczne i związany z nimi przepływ elektronów są podstawą działania każdego wyprodukowanego dzisiaj ogniwa galwanicznego - podstawowego elementu akumulatora. Współczesne ogniwa historią sięgają do opracowań Luigiego Galvaniego, lekarza z Bolonii oraz fizyka Alessandra Volty.

Na przełomie XVII i XIX wieku dokonali oni odkryć, które zapoczątkowały rozwój elektrochemicznych źródeł zasilania, jakimi są szeroko dzisiaj stosowane baterie i akumulatory. Podczas swoich obserwacji zauważyli, że po zanurzeniu w elektrolicie (np. w wodzie morskiej) dwóch elektrod wykonanych z różnych metali pojawia się napięcie na końcach tych elektrod, a więc tak wykonane ogniwo może być źródłem energii elektrycznej.

Ogniwa pierwotne

Początkowo rozwijała się tylko technologia ogniw pierwotnych - takich, w których przepływ prądu występuje tylko w jednym kierunku i nie da się ich potem naładować. Za pierwsze w pełni funkcjonalne ogniwo wtórne, gdzie zachodzą odwracalne procesy chemiczne (po rozładowaniu istnieje możliwość ponownego ładowania poprzez podłączenie zewnętrznego źródła prądu) można uznać stworzony przez Plantego w 1859 akumulator ołowiowy, zwany również kwasowym.

Elektrolitem w tym akumulatorze jest 40% roztwór wodny kwasu siarkowego H2SO4, elektroda ujemna wykonana jest z ołowiu Pb, natomiast elektrodę dodatnią stanowi dwutlenek ołowiu PbO2. Do dzisiaj podobne kwasowo-ołowiowe akumulatory stosowane są szeroko w przemyśle.

Rozwój technologii akumulatorów znacznie przyspieszył od momentu skonstruowania tego pierwszego i dzięki temu w obecnych czasach dostępna jest cała gama akumulatorów różnych rodzajów. Istniejące konstrukcje nadal są ulepszane i zwiększana zostaje ich pojemność przy zachowaniu niewielkich rozmiarów.